នាទីឈ្វេងយល់ព្រះពុទ្ធសាសនា លើកទី ៤០៥

ឧបាទានខន្ធ ៥យ៉ាងគឺជាប្រធានបទក្នុង កម្មវិធីនាទីឈ្វេងយល់ព្រះពុទ្ធសាសនា លើកទី ៤០៥ ដែលប្រារឰនៅថ្ងៃ ៨រោច ខែ បឋមាសាឍ ២៥៥៤ ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ៤ ខែ កកដ្តា ឆ្នាំ ២០១០។ រូបូបាទានខន្ធ១ វេទនូបាទានខន្ធ១ សញ្ញូបាទានខន្ធ១ សង្ខារខន្ធ១ វិញ្ញាណូបានទានខន្ធ១ ។

ពាក្យថា ឧបាទានខន្ធ បានសេចក្តីថាការប្រកាន់មាំ នៅកងខន្ធ៥ គឺ រូបូបាទានខន្ធ១ វេទនូបាទាន ខន្ធ១ សញ្ញូបាទានខន្ធ១ សង្ខារខន្ធ១ វិញ្ញាណូបានទានខន្ធ១។ រូបបាទានខន្ធ សេចក្តីប្រកាន់ មាំកងខន្ធគឺរូប ការប្រកាន់មាំកងរូបនេះ គឺប្រកាន់ថារូបនេះជា របស់ អាត្មាអញ សូម្បីរូបជាអតីតក្តី អនាគត់ក្តី ជាបច្ចប្បនក្តី សេចក្តីប្រកាន់នេះ គឺធ្វើឱ្យ សត្វលោកយល់ ឬហួងហែង ថារូបទាំងអស់នោះជារបស់ខ្លួន។ សេចក្តីប្រកាន់នេះ ព្រះពុទ្ធសំដែងថា កិលេសចាក់ស្រេះសន្តាន ចិត្តសត្វ ធ្វើអោយសត្វវិលវល់ក្នុង វដ្តសង្សារ មិនមានទីបំផុត។ តែផ្ទុយទៅវិញុ បើសត្វលោកលះបង់នូវសេចក្តី ប្រកាន់ក្នុងរូបបានហើយ សត្វលោកនិងរូចចាកទុក្ខបាន បានសម្រេចព្រះនិព្វាន។ វេទនូបាទានក្ខន្ធ សេចក្តីប្រកាន់ មាំក្នុងខន្ធគឺវេទនា។ វេទនា ការសោយនូវរស់នៃអារម្មណ៍ តាម ពិតវេទនាជា បរមត្តធម៌សុទ្ធសាធ កើតឡើងតាម ធម្មជាតិ មិនមែនជាកុសល រឺអកុសលឡើយ តែវេតនា មានជា ទុក្ខ ជាសុខ និងមិនទុក្ខមិនសុខ។ ការប្រកាន់ មាំធ្វើឱ្យសត្វ លោកកើត ទុក្ខយ៉ាងធំធេងក្នុងវាលវដ្តសារ ហើយ សត្វលោកប្រាថ្នាចង់បានតែ សុខវេទនាតែម៉្យាង ដែលធ្វើឱ្យគេមិនត្រូវការ ទុក្ខវេទនា តែអ្វីៗមិនមែន កើតឡើង តាមការចង់បាន របស់ខ្លួន ឡើយ គឺអាស្រ័យ នូវហេតុនិងបច្ច័យសព្វគ្រប់ ក៏ញុំងផលជាសុខ ជាទុក្ខ រឺមិនសុខ មិនទុក្ខ ឱ្យកើតឡើងប្រាកដ។ ការប្រកាន់ មាំដោយសារ សត្វលោកមិនធ្វើឱ្យជាក់ ច្បាស់ដោយ បញ្ញាដ៏ឧត្តមនូវ ហេតុនិងបច្ច័យនៃវេទនាតែប៉ុណ្ណោះ តែចំពោះព្រះអរិយដែលមាន បញ្ញាឃើញច្បាស់ ធម្មជាតិពិតនៃវេទនាក៏ មិនប្រកាន់នូវវេទនាទាំងឡាយ លោកឃើញ ច្បាស់ថាវេទនា គ្រាន់តែជាវេទនាប៉ុណ្ណោះ មិនមែនសត្វមិនមែន បុគ្គលឡើយ។

នៅក្នុងថ្ងៃនេះក៏មានកម្មវិធីវេរ ព្រះត្រៃបិដក ១ចប់ ព្រមទាំងទូ១ វចនានុក្រម បទានុក្រម រត្តនវត្ថុ ពុទ្ធបរិស័ទ ១ចប់់ ប្រគេនដល់ព្រះសង្ឃគង់នៅ វត្តសុវណ្ណបពតា ហៅវត្តខ្លាកូនចាស់ ភូមិ ខ្លាកូន សង្កាត់ កំពង់ស្វាយ ក្រុងសិរីសោភ័ណ្ឌ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។

ទាញយកព្រះធម៌នាទីឈ្វេងយល់ព្រះពុទ្ធសាសនាលើកទី ៤០៥

កូដ	ចំណងជើងព្រះធម៌	ស្តាប់
206	រូបូបាទានខន្ធ
207	វេទនូបាទានខន្ធ
208	ការរលាត់ខ្លួនចេញពីរូបូបាទានខន្ធដូចម្តេច?
209	រូបូបាទានខន្ធ «បន្ត»
210	វេទនូបាទានខន្ធ «បន្ត»
211	សញ្ញូបាទានខន្ធ
212	សង្ខារូបាទានខន្ធ